کد مطلب:23997 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

قرآن بطور آشكار مي گويد خداوند به شيطان اعلام كرد راهي بر بندگان حقيقي من نداري , در صورتي كه شيطان بر حضرت آدم راه يافت و او را فريب داد با اين كه آن حضرت علاوه بر اين كه از بندگان واقعي خدا بود , يكي از برگزيدگان خدا نيز به شمار مي رود .

آنـچـه خداوند به شيطان خاطر نشان ساخت اين است كه وي نمي تواند بندگان حقيقي اورا اغوا كـنـد و كـردارهاي زشت و حرام را در نظر آنها زيبا جلوه دهد و در نتيجه آنها را از شاهراه ايمان و اطاعت به سوي كفر و معصيت بكشاند . عـمـلي كه در بهشت از حضرت آدم سر زد يك عمل شيطاني نبود تا بدين وسيله شيطان به او راه پيدا كند , بلكه ترك اولايي بيش نبوده است . اصـولا هـر كس با ميل , دريچه هاي قلب خود را به روي شيطان مي گشايد وگرنه او بدون اجازه خود ما از اين مرز نمي گذرد و البته پيامبران چنان اجازه را به اونمي دهند . بـه عـبارت روشنتر , مقصود از راه يافتن شيطان اين است كه بر اثر ضعف ايمان وسهل انگاري انـسـان , قـلب او مورد تسخير شيطان واقع مي شود و در نتيجه ارتكاب گناه را در نظر وي آسان مـي سـازد و هـرگـز شيطان يك چنين راهي به روح و روان پيامبران ندارد و اگر حضرت آدم به تـرغيب شيطان از ميوه شجره ممنوعه خورد , ترك اولايي انجام داده است نه اين كه اين كار بر او حرام بوده باشد . مـحققان بزرگ شيعه , عصمت پيامبران از گناه را با دلايل عقلي روشن ساخته اند وبراي توضيح بيشتر در سرگذشت آدم و دلايل عصمت پيامبران به كتاب رهبران بزرگ مراجعه فرماييد .

---

پاسخ به پرسشهاي مذهبي
مكارم شيرازي - ناصر و جعفر سبحاني